سه شعر از فاضیل حوسنو داغلارجا
كودك و خدا-1940
زمين مادر-1950
ترك بودن-1963
خروس-1977
بمب نوتروني-1981
پوشيدن براي دورها-1990
EDE ŞAŞARKEN
Öyle yumuşaktı ki
Tüyleri kuzunun
Ellerine inanamıyordu
Öyle sevindiriciydi ki
Koşmak
Ayaklarına inanamıyordu
Öyle maviydi ki
Gökyüzü
Gözlerine inanamıyordu
حيران شدن
نرم
چنان كه پشم هاي يك بره
دست هايش را باور نمي كرد
شاد
چنان كه دويدن
پاهايش را باور نمي كرد
آبي
چنان كه آسمان
چشم هايش را باور نمي كرد
POST
Koyunun postu
Ta konuk odasında her gün
Emzirir kuzusunu yavaş yavaş.
Ayının postu
Sobanın önünde bile
Dağdadır.
پوست
پوست گوسفند
هر روزدر زير ميهمانان
آهسته
آهسته
بره ي خود را شير مي دهد
پوست خرس اما
پيش بخاري هم
بالاي كوه هاآفتاب مي گيرد
GÖZLÜK
Gözlüğünü takıyorum anne annemin
Gördüğümü
Göremiyorum
Gözlüğünü takıyorum anne annemin
Şaşıyorum nasıl görüyor
؟Görmediğini
عينك
عينك مادر بزرگم را
به چشم مي زنم و
دنيايم را گم مي كنم
مانده ام با اين عينك گيج
مادر بزرگ
دنيا را چطور مي بيند؟
پا نوشت:
اين شعر ها پيش از اين در مجله ي آزما شمار ه ي52 مرداد 86 به چاپ رسيد ه اند